پیشرفت خیره کننده علوم پزشکی و پیدایش روشهای نوظهور درمانی و تشخیص و پیشرفتهای فناوری در این عرصه از یک سو و اقبال عمومی جوامع علمی و فرهنگی دنیا به مقولاتی همچون آزادی، حقوق بشر و عدالت اجتماعی از سوی دیگر، موضوعات و چالشهای جدید و جدی متعددی در حوزه ی اخلاق کاربردی ایجاد کرده است که این امر مخصوصاً در حوزه علوم پزشکی از وسعت و حساسیت فوق العاده ای برخوردار است. اخلاق پزشکی دانش و حرفه ای میان رشته ای است که به بررسی مسائل ارزشی و اخلاقی پزشکی همچون رضایت آگاهانه، رازداری، روش های نوین باروری، اتانازی، پیوند عضو، مهندسی ژنتیک و ... میپردازد. دستیابی به پاسخ های روشن و درست به این سوالات، نیاز به مطالعات میان رشته ای و با مشارکت گروه های علمی مختلفی چون پزشکی، فلسفه، الهیات، حقوق و ...دارد. بدین منظور، اخلاق پزشکی به رشتهای دانشگاهی بدل گشته تا متخصصین در این رشته با توجه به زمینههای ملشی و فرهنگی هر کشور، رهنمودهای اخلاقی را در اختیار پزشکان قرار دهند. مرکز تحقیقات اخلاق و تاریخ پزشکی با همین هدف در سال 1381 و با تصویب شورای عالی دانشگاه علوم پزشکی تهران تاسیس یافت. این مرکز در سال 1383 مورد موافقت اصولی و در سال 1385 مورد موافقت قطعی شورای گسترش دانشگاههای علوم پزشکی کشور قرار گرفت. هدف اساسی این مرکز سامان دادن به پژوهشهای بنیادی، اپیدمیولوژیک و بالینی در زمینه اخلاق و تاریخ پزشکی، در جهت اصلاح نظام ارائه خدمات بهداشتی درمانی کشور متناسب با فرهنگ و جامعه اسلامی، می باشد.