به نظر شما کدام مورد زیر شانس استخدام بیش تری دارد؟ ارسال رزومه یا ملاقات حضوری با مدیر جذب و استخدام

با سلام ، بنظر من ارسال رزومه برای آشنایی مختصر با کارجو خوبه ولی ملاقات با مدیر یا مسئول استخدام تاثیر بیشتری داره و با صحبت از توانمندی ها و دیدن شوق و اشتیاق فرد برای بدست آوردن کار ممکنه مدیر ترغیب بشه برای پذیرش فرد ولی یه مسأله ای که هست نداشتن مهارت بیشتر فارغ‌التحصیلان دانشگاهی هست و بعد از اتمام درس چون مهارت نداری رسماً هیچ کاری نمیتونی انجام بدی ولی اینکه بدون مهارت و سابقه کار نتونی یه شغل پیدا کنی خیلی هم محال نیست فقط کافیه کارفرما بهت اعتماد کنه و هر فردی بنظرم با حداقل چند هفته تلاش و پیگیری خیلی راحت مسولیت هاش رو فرامیگیره

با نظرتون کاملا موافقم همه چی به تلاش خود آدم مربوطه

با درود فراوان. بنده به عنوان شخصی که سالها و از ابتدای جوانی کار به صورت حرفه ای انجام داده ام و در پستهای گوناگون استخوان خُرد کرده ام باید اینرا بگویم که،عدم یافتن شغل بر اساس تحصیلات مرتبط و یا علاقه کارجو به دلایل زیر دسته بندی میشود. 1دلایل مرتبط با کارجو از جمله تحصیلات نداشتن یا اینکه صرفا از آن علم مدرک گرفته و از فساد گسترده دانشگاهی استفاده کرده و نمرات قبولی گرفته.بعد ایشان هیچ وقت سعی نکرده خودش را تطبیق دهد و سعی در افزایش توانایی داشته باشد.یکسری هم بدون بازاریابی تحصیلی اقدام خواندن درس کردند که اصلا نیاز بازار نبوده و یا اشباع شده.جدای از اینها متأسفانه داشتن تحصیلات و این مدرک گرایی باعث شده غرور کاذب در مردم ما شکل بگیره و کار یدی و یا کاری که نیاز به فعالیت های بدنی دارد را پست شمرده و اصلا به سمت این دسته کارها نمی روند و دنبال میز و کارمندی و ریاست میگردند.خود همین مدرک گرایی و بی سوادی دانشگاهی باعث شده عده ای که واقعا دنبال علم و فن بودند و به بهترین شکل و با مشقت به مدارج علمی رسیدند؛به دلیل افزایش کمیت مدرک های دانشگاهی بی کیفیت؛مورد بی مهری بازار کار و اجتماع قرار بگیرند.دلایل دیگری هم چون مشکلات روحی و روانی و اخلاقی و عدم تحمل سختی را هم به موارد بالا اضافه کنید 2 دلایل مرتبط با کارفرما؛امروزه بخش کارفرمای ما تشکیل شده از مدیرانی عمدتا ناکارآمد و عقب افتاده از توسعه اقتصادی جهانی.این مدیران فقط از توسعه دنبال اجرای ظاهر هستند و برای همین بررسی رزومه ها بسیار بی دقت و انتخاب کادر بر اساس قضاوت های شخصی و یا سواستفاده های اخلاقی مثل سو استفاده های جنسی و مالی صورت می گیرد.بماند از اینکه هنوز در ایران ما به دنبال یافتن نیروی کار به وسیله توصیه و من بمیرم و تو بمیری هست و حرفه ای گری صرفا کلاس مدیرانی است برای دریافت تأیید بالادستی.در ایران کمتر مدیری واقعا بر اساس توانمندی دست به انتخاب میزند و بیشتر آنها درگیر ظواهر رزومه چذیری و مصاحبه هستند.جدای از اینها مدیران هیچ وقت دوست ندارند افرادی توانمند و با استعداد و جسور بپذیرند چون جایگاه خود را متزلزل می بینند و این فرد را به حکم رقیب در پست خود و یا اگر صاحب برند باشند به چشم رقیبی که می خواهد در بازار برند جدید راه بیاندازد می بینند.اگر هم دقت کنید بازار و اقتصاد ما اصلا تولید گر و صنفتی نیست؛بلکه مجموعه ای شده از شرکتهای خدماتی بی مصرف و رانت خور که با ده تا نیرو هم چرخیده می شوند و هیچ ارزش افزوده ای برای جامعه و کشور ندارند و این امر خود باعث افزایش نرخ بیکاری؛افزایش تورم و رکود اقتصادی شده.چند سرمایه گذار سراغ دارید که در کشور فعالیت تولید گری انجام دهند؟از شما میپرسم مگر یک جامعه به چه میزان مشاغل خدماتی نیاز دارد؟یک کارخانه صنعتی بیشتر باعث اشتغال می شود و یا یک شرکت خدمات مالی؟ خانه از پای بست ویران است و تا تغییر از خودمان را آغاز نکنیم؛مشکلات حل نمی شود.

با سلام ملاقات حضوری با کسی که خودش از کار خیلی سر در نمیاره اصلا کارا نیست ویک شخص تا 60 سالگی میتونه کار کنه پس معیار سن غلطه و تجربه اجرایی و توانایی هایی که میخوان فراتر از توان یک فرد است.الان آدما نباید دنبال کار بگردن چون پارتی حرف اول رو میزنه و فقط نفراتی در سازمانها جا به جا میشن که اون سازمان در اون موقعیت بیشترین جا بجایی رو داشته.سازمان کل تیمش ضعیفه فقط نیروی فروش رو عوض میکنه بقیه بدون استرس کار میکنن چون عادت کردن نگران هیچ چیز نباشن.مدیری که 50 تا رزومه رو مصاحبه ی حضوری میکنه با علم به این که نفرات یادش میمونن دیدنش تاثیری نداره.خیلی فرقی نمیکنه چون برای سازمان هم خیلی فرقی نمیکنه شما رو ببینه.

به نام خدا در کشور ایران آقایان مورد ظلم ذاتی قرار گرفته اند... چطور؟ دانشگاه_خدمت سربازی_جویای کار بدون سابقه... متوجه شدید؟؟؟ شرایط وقتی وخیم تر میشه که متاهل و دارای فرزند باشی... یا علی...